نقل است که ابلیس یکی از عذابهایی که بخاطر طغیانش هر روز باید متحمل می شد، دو سیلی یا شلاقی بود که هر صبح و شام بر وی نواخته می شد. وقتی آن ملعون، از میلاد رحمۀ للعالمین مطلع میشود، به خداوند می گوید که اگر این مولود، رحمت برای عالمیان است پس من هم جزء همین عالمیان هستم، مرا از رحمت وجود او چه عایدی است؟ و با این سخن رحمتی طلب می کند؛ که خداوند رحمان به واسطه ولادت پیامبر رحمت، این دو سیلی یا شلاق صبحگاهی و شامگاهی را به انتخاب خود ابلیس از میان عذابهایش بر می دارد. اینکه حتی شیطان ملعون از دریای رحمت پیامبر اسلام(ص) بهره می برد، بر ما حجتی است که روشن می کند انسانهای نیک و بد هر کدام چه سهمی از این جلوه والای رحمت واسعه خداوندی خواهند داشت.
به قلم محمدمهدی مقدم rahemoghaddas.blog.ir
