پس از پیروزی امام علی علیه السلام در جنگ جمل، یکی از یاران امام گفت:
چه خوب بود برادرم می‌بود وپیروزی شما رامی‌دید.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
آیا قلب وفکر برادرت بامابوده است؟
گفت: آری.
امام علی علیه السلام فرمود:
فَقَالَ لَهُ علیه السلام: أَهَوَی أَخِیکَ مَعَنَا؟
فَقَالَ: نَعَمْ.
قَالَ: فَقَدْ شَهِدَنَا، وَلَقَدْ شَهِدَنَا! فِی عَسْکَرِنَا هذَا أَقْوَامٌ فِی أَصْلَابِ الرِّجَالِ وَأَرْحَامِ النِّسَاءِ، سَیرْعَفُ بِهِمُ الزَّمَانُ، وَیقْوَی بِهِمُ الْإِیمَانُ.
(حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پرسید: آیا فکر و دل برادرت با ما بود؟
گفت: آری.
امام علی علیه السلام فرمود: پس او هم در این جنگ با ما بود، بلکه با ما در این نبرد شریکند آنهایی که حضور ندارند، در صُلب پدران و رَحِم مادران می‌باشند، ولی با ما هم عقیده و آرمانند، به زودی متوّلد می‌شوند، و دین و ایمان به وسیله آنان تقویت می‌گردد.) [1] .
پی نوشت ها:
(1) خطبه 12 نهج‌البلاغه معجم‌المفهرس محمد دشتی.
